Wij stoppen nu en gaan, voldaan, op weg naar huis.
Tot vrijdag 17:30 op Schiphol,
WIJ
Kafountine is een levendig traditioneel Afrikaans vissersdorp in Senegal. In 1995 is begonnen met de bouw van een school voor beroepsonderwijs: de Satang Jabang. De prioriteit ligt bij onderwijs voor meisjes en vrouwen, dit m.n. omdat meisjes als laatste aan de beurt komen om door hun familie naar school gestuurd te worden. Sinds 1998 ondersteunt het ID College met daadkracht, acties en concrete adviezen het beroepsonderwijs op de school.
De afbeelding toont een boom waarin 6 geesten huizen. De boom is zo groot dat er een flink stukje achteruit gelopen moet worden, wat overigens heel knap is in het gegeven terrein. De indrukken zijn weer geweldig en aan burgerschapscompetenties gaan we gewoon niets meer doen, we tonen de inspectie de foto’s (we zullen er ruim 1000 gemaakt hebben). Ook nu weer vroeg naar bed ( 3 uur en sommigen 4 uur) want morgen om 9 uur weer op school.
Personeel en leerlingen van de school werken door op hun vrije dag, nationale feestdag, om ons in staat te stellen door te gaan waar we zaterdag gebleven waren, bij afgebroken installaties instructie e.d., er is weer veel te doen!
Ousmane presteert het 407 infecties te hebben op zijn USB-stick.
We zitten hier omdat we haar moeten leren hoe ze met open office werkt(powerpoint), alleen hebben we een klein probleempje.. Ze leert het ons!
Het is net alsof ze alles gewoon al weet.
Soms vraagt ze om uitleg, over bijvoorbeeld pagina nummers in de presentatie te zetten.
We beginnen met uitleggen, halverwege word de muis uit je handen getrokken(soort van dan :P) en gaat Amy zelf aan de slag,want dan snapt ze het al. Gewoon voordat wij het precies weten!
Gister was dat ook zoiets. Wij waren Amy Encarta aan het uitleggen. Sam kwam erbij zitten en ging zelf even bekijken hoe zo'n laptop nu precies werkt.
Rond 4 uur gingen we stoppen. Ik vertelde Amy hoe de laptop uit moest.
2 minuten later vroeg Sam Hoe hij dat moest doen. Amy loopt naar hem toe en begint het uit te leggen, hij begreep het niet meteen en ze werd daar gewoon boos om!
Ze pakte z'n muis, deed het zelf en liep weg om d'r eigen laptop op te gaan ruimen.
De presentatie die we gemaakt hebben word eigenlijk amper nog gebruikt, want ze weet precies wat ze wilt weten en wat ze nodig heeft.
Hmm..
De eerste actie bestaat uit het verwijderen van virussen. Op sommige systemen zijn bijna honderd infecties gedetecteerd. Ondertussen worden Amy (ICTprojectleider) en haar assistent Rene geïntroduceerd op de nieuwe notebooks. Het lijkt er op dat Linux en OpenOffice hun gang naar Senegal hebben gevonden. Hierover later meer.
Eerst een verslag van de afgelopen dagen. Gisteren, na een bezoek aan Barcelona, geconfronteerd met het Europees uitzettingsbeleid. Er moest een uitgeprocedeerde asielzoeker aan boord geboeid en wel, wat ons een uur vertraging opleverde. De vlucht verliep verder probleemloos en om 2:15 lokale tijd stonden we op Afrikaanse bodem. De koffers en douane leverde geen probleem op en daar stonden ze, Tanjo, Ousmane en twee leerlingen van de school met een bordje; 'Welkom ID College' op ons te wachten. Bagage en wij in de auto op weg naar Kairoh Garden. Gezien de tijd, de toch nodige uit te wisselen informatie, besloten we iets later op te staan, wat overigens prima lukte.
Mooi de tijd om ons te verbazen over de groeiwijze van cashewnoten (de noot groeit aan een vrucht, die ook goed te eten is). Dan weer verder op weg, ware het niet dat de auto niet meer start, lampen aan laten staan. Veel handen maken licht werk een duwtje is zo gegeven.
Op weg naar de grens en Gambia uit is geen probleem, als we hen maar wel een pen geven. Vervolgens is het ons gelukt door te mogen rijden, met hulp van Chief Comander van het district waarin Kafountine ligt, om na twee uur wachten Senegal in te rijden met al onze bagage. Alles hebben we langs zien komen en zien gebeuren, heeft geen zin het op te schrijven, jullie geloven het toch niet. Uiteindelijk, vijf uur later dan bedoeld aangekomen in Kafountine.
Er overkwam ons een welkom dat we nooit meer kunnen vergeten.
Ook hier kunnen we een poging wagen verslag te doen maar waar moeten we beginnen? Bij 108 meisjes die vijf uur op ons staan te wachten? Bij 108 meisjes die uitbundig zingen en dansen om ons te laten weten hoe welkom we zijn? Bij 108 meisjes die na twee uur nog steeds uitbundig zingen en dansen? Bij een traan van ontroering die een enkele van ons moest laten? Bij het gevoel overmand te zijn? We weten het niet en doen dan ook maar geen poging.
Vanmorgen rondgeleid op de school en vanmiddag hard aan het werk. Niet alleen computers hadden last van de wisselende contacten, maar ook alle opslag media.
Alleen het installeren van antivirussoftware en verwijderen van virussen gaat al veel tijd kosten
Ondertussen gaat de instructie aan Amy door. De notebooks vallen in bijzonder goede aarde, maar dat is gelukkig alleen overdrachtelijk, ze staan nog steeds prima op tafel.
Morgen meer.......
Hallo Iedereen,
Hier vanuit Barcelona Airport groeten wij jullie na een hele gezellige dag in de stad van Barcelona nadat we vanmorgen om 04.00 uur verzamelden op Schiphol.
Het is nu 19.25 en wij zijn gezond en compleet maar vermoeid op het vliegveld klaar voor vetrek richting Banjul. Nadat we vanmorgen zijn aangekomen in Barcelona, zijn we gelijk gaan uitzoeken hoe wij het snelst bij het Centraal Station konden komen in het centrum van Barcelona. Het Parc Guell ligt hoog boven op de berg waarvan wij een adembenemend uitzicht hadden over de gehele stad Barcelona. We hebben er erg van genoten en natuurlijk veel foto’s gemaakt. We zijn vanaf het beroemde Park van Gaudi gelopen naar de metro en vervolgens op weg gegaan naar La Sacrada da Familia. Het was opnieuw een schitterend plaatje om naar de kijken en we zijn ook naar binnen gegaan.
Nadat we helemaal uit gekeken waren zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje om wat te eten. Helaas hadden we een hele slechte uitgekozen want het eten was niet te eten.
De dag stond in het teken van voorbereiden op de werkzaamheden in Kafountine en meligheid. De meligheid werd mede veroorzaakt door de vermoeidheid (nacht van tevoren niet slapen) en door de spanning. Het is sneller uitgelegd wat er allemaal niet is gebeurd en is gezegt. Om ons te beperken tot wat niet is gezegt; “ik vind het maken van differentiaalvergelijkingen leuk”. Al het andere is in overweldigende meligheid langs gekomen, waar met name de ‘jonge goden’ Erik en Hans wat onder hebben geleden.